Kağıt Kız'ın Dramı

O gün, o sıcak samimi yaz günü ağabeyimin elinde kitap gördüm. İçim buz kesti, karoldum. Yıllardır bu günün geleceğini, bununla baş edeceğimi biliyordum ama yinede telkinler bir işe yaramamıştı. O gün onu elinde bir klasik kitapla görmeme beni hiç bir şey hazırlayamamıştı. Benim gibi bi kardeşi olan abim tanrının takdiriyle farklı karakterde doğmuş, kitap nedir bilmeyen bir kenefir olmuştu. O gün elinde Diriliş'i gördüğümde acı gerçek suratıma bir tokat gibi çarpmıştı. Hindistanda aldığım eğitim bile bana fersah fersah uzakta kalmıştı sanki.

 Yanına gittim öğrenmeliydim.

Acıydı ama bu yarayı önce kanatmalıydım...

Sessizce arkasından yaklaştım.

- Malı Arap Fuat'tan mı aldın? dedim

O da biliyordu, gözlerinde o şaşırmışlık, teninin solması bana ihanet ettiğini anladığımı biliyordu. Alnından bir ter damlası oluştu. 

- Bu sabah ilacını aldın mı? dedi

- Beni oyalamaya kalkma! diye bağırdım

Sonra  fısıldayarak "bana sadece ismini söyle" dedim

O da bu günün geleceğini bekliyordu. Pişmanlıkla içini çekti ve 

- Yalan söylemeyeceğim 

Bekliyordum yalan olduğunu söylemesini bekliyordum ama o anda

- İsmi Naciye dedi

Tanrım! Bu acıyla daha ne kadar yaşayabilirdim bilmiyorum. Neden bu hale geldik. Onun önüne kütüphaneler sermedim mi. Birlikte okuma saatleri yapmadık mı. Neyi yanlış yapmıştım. Tanrım nerde yanlış yapmıştım. 

Bitti dedim fısıldayarak 

Kağıt bekle dedi

Arkamı döndüm başım dik gözlerim nemli bir şekilde peki dvd'ler ve playstation ne olacak dedim?

Dvd'ler sende kalabilir. Blueray alacağım ben dedi. Seni züppe dedim içimden. 

Playstation yazları ve resmi tatillerde bende diğer zamanlarda sende kalır dedi.

Bu kadardı.

Söylenecek birşey kalmamıştı, kelimelerim tükenmişti.

Arkamı döndüm ve odayı terkettim.

Daha sonra öğrenecektim ki kur yapmak için beni kullanmış. Benim için çok sevimli kitap almak için yaptığı yaramazlıkları görsen şaşırırsın demiş. Naciye bahsederken kitaplardan onu da okudu bunu da okudu diye benim üstümden prim yapmış.